KALP (SAHTE) PARA...

Bilgi; kuru bilgi olmayacak... alıp götürecek... ötelere götürecek... sonsuzluğa yarayacak... kuru bilgi şeytanda da vardı...
Bilgisayar misali beynini harddiskten farksız yapmak olsa olsa bu dünya menfaatleri getirir... oysa mavera sevgisi ve endişesi insan için... o halde bilgide seçici olmalı... 'başarı ahirete yarayan işe denir' buyurur alimlerimiz. öğrendiğin asıl ahiretine faydalı olmalı...
Öyle bilgilerle donanmışsın ki; bunun getirileri dünyevi bir hırs sarmalına alıyor seni... ve ötelerin kapılarını bir bir yüzüne kapatıyor... felaket... 
Seni öyle hale getiriyor ki; ölüm ve sonrasını düşünmek bile istemiyorsun... nerede kaldı nasihat dinlemek... felaket üstüne felaket...
Hatta ölüm ve sonrasıyla ilgilenmenin bu dünya kapasitene (!) darbe vuracağını düşünüyorsun... veya çevren fikir olarak bunu empoze ediyor... dolduruşa geliyorsun...
Bugün birçok kimse böyle bir hayat ve yanılgı yaşıyor... dinimizin güzelliklerini öğrenmekten, yaşamaktan mahrum; kaotik bir hayat sürüyorlar sonra da...
Belki ceplerini ve şöhretlerini şişiriyorlar... ama unutmayın; balonun şişer şişer sonunda patlar...
*
Tek soru: başarı sandıkları 60-70 bilemedin 100 senelik bir hayatı metayla doldururken; ötelerde sonsuz iflası nasıl göze alıyorlar...
Bilmiyorlar... cevabı bu... bilmiyorlar... 
Çevre etkisiyle öğrenmek de olmayınca bildikleri tek hayatı tadıyla yaşamak istiyorlar...
*
Steve Jobs bu konuda aklıma gelir bazen... bir konuşmasında; 'ölüm lüzumlu bir şey... eğer ölüm olmasaydı kimse yerini kimseye bırakmazdı' diyerek insanın dünyaya hırsını tarif etmişti...
Dinimize uzak duran insanlar Jobs söyleyince dikkat kesilir de; alimlerimiz buyuruyor ki dendiğinde yüzünü çevirir... dedim ya dolduruşa gelmişlerdir...
Jobs 60 milyar dolarlık servetini ve dünyadaki başarılarını toprağın öte tarafına götüremedi... servetini varisleri paylaşıp yemekte şimdi...
Peki Jobs'un sonsuzluğu ne olacak... müslüman olduğunu duymadık... şu an ne halde... mahşer gününde ne halde olacak...
Ya bizler ne halde olacağız... bu dünya hayatını yaşarken ne için yaratıldığımızı unutmamalıyız... hadis-i şerifte ne muhteşem bir ölçü var: (HİÇ ÖLMEYECEK GİBİ DÜNYA İÇİN; YARIN ÖLECEK GİBİ AHİRET İÇİN ÇALIŞ...)
*
Dünyayı ahiret için yaşamak... bu konuda sarsıldığım bir menkıbe ile özetleyeyim konuyu...:
Zamanında bir fırıncı varmış... fakir bir kimse kalp (sahte) para yapar o parayla gelip bu fırıncıdan her gün ekmek alırmış... fırıncı durumun farkına varır ses çıkarmazmış...
Çevre esnafı fırıncıyı 'seni kandırıyor' diye ikaz ettiklerinde fırıncı gülümsermiş bu ikazlara, 'olsun' dermiş 'belli ki ihtiyacı var...'
Zaman gelmiş fırıncının ömrü tükenmiş her fani gibi... ölüm yatağında ellerini açmış ve yalvarmış: YA RABBİ... SEN DE BİLİYORSUN Kİ... SENİN FAKİR BİR KULUN SAHTE PARAYLA BENDEN GELİR EKMEK ALIRDI... HİÇBİR GÜN BU YAPTIĞINI O KULUNUN YÜZÜNE VURMADIM... İSTEDİĞİNİ VERDİM...
ALLAHIM... BEN DE SANA SAHTE AMELLERİMLE GELİYORUM... SEN DE BU AMELLERİMİ BENİM YÜZÜME VURMA...