ESHÂB-I KIRÂM
Peygamber efendimizin mubârek yüzünü görmekle, tatlı
sözlerini isitmekle sereflenen müslimânlara, “Eshâb-ı kirâm”
denir. Peygamberlerden sonra, gelmis ve gelecek bütün insanların
en hayrlısı, en üstünü Ebû Bekr-i Sıddîkdır “radıyallahü
anh”. Ilk halîfe budur. Bundan sonra insanların en üstünü Fârûk-
ı a’zam, ikinci halîfe Ömer bin Hattâb, sonra en üstünü ve
Resûlullahın üçüncü halîfesi, îmân, hayâ ve irfân kaynagı hazret-
i Osmân bin Affân “radıyallahü anh”, bundan sonra insanların
en hayrlısı, dördüncü halîfe, sasılacak üstünlükler sâhibi,
Allahü teâlânın arslanı Alî bin Ebî Tâlibdir “radıyallahü anh”.
Hadîs-i serîflerden anlasıldıgına göre hazret-i Fâtıma, hazret-i
Hadîce, hazret-i Âise, hazret-i Meryem, hazret-i Âsiye dünyâ
kadınlarının en üstünüdürler. Hadîs-i serîfde: “Fâtıma, Cennet
hâtunlarının üstünüdür. Hasen ve Hüseyn de, Cennet gençlerinin
yüksekleridir” buyuruldu.
Bunlardan sonra Eshâb-ı kirâmın en üstünleri (Asere-i mübessere)
dir. Cennetle müjdelenmis on kisidir. Bunlar, hazret-i
Ebû Bekr-i Sıddîk, Ömer-ül-Fârûk, Osmân bin Affân, Alî bin
Ebû Tâlib, Ebû Ubeyde bin Cerrâh, Talha, Zübeyr bin Avvâm,
Sa’d bin Ebî Vakkâs, Sa’îd bin Zeyd, Abdürrahmân bin Avf
“rıdvânullahi teâlâ aleyhim ecma’în.” Sonra Bedr muhârebesinde,
sonra Uhudda, sonra da Bî’at-ür-rıdvânda bulunanlardır.
Resûlullahın yolunda canlarını, mallarını fedâ eden, Ona
yardım eden, Eshâb-ı kirâmın hepsinin ismlerini saygı ve sevgi
ile söylemekligimiz bize vâcibdir. Onların büyüklügüne yakısmıyan
sözler söylememiz, aslâ câiz degildir. Ismlerini saygısızca
söylemek dalâletdir, sapıklıkdır.
Resûlullahı seven kimsenin, Onun Eshâbının hepsini de sevmesi
lâzımdır. Çünki bir hadîs-i serîfde buyurdu ki: “Eshâbımı
seven, beni sevdigi için sever. Onları sevmiyen kimse beni
sevmemis olur. Onları inciten beni incitir. Beni inciten de, Allahü
teâlâyı incitmis olur. Allahü teâlâyı inciten kimse, elbette azâb
görecekdir.” Baska bir hadîs-i serîfde: “Allahü teâlâ, benim
ümmetimden bir kuluna iyilik yapmak isterse, onun kalbine
Eshâbımın sevgisini yerlesdirir. Onların hepsini canı gibi sever”
buyurdu. Peygamberimiz vefât etdigi gün, Medîne sehrinde 33
bin Sahâbî vardı. Sahâbîlerin hepsi, yüzyirmidörtbinden fazla
idi.
