PEYGAMBERLERE INANMAK
Ve Rüsülihi: Allahü teâlânın Peygamberlerine inandım, demekdir.
Peygamberler, Allahü teâlânın begendigi yola kavusdurmak,
dogru yolu göstermek için seçilmislerdir. Bütün Peygamberler
hep aynı îmânı söylemisdir. Peygamberlerde “aleyhimüsselâm”
yedi sıfat bulunduguna inanmak lâzımdır.
1- Ismet: Günâh islememek. Peygamberler, herhangi bir
dinde harâm olmus ve olacak küçük ve büyük hiçbir günâh islemezler.
2– Emânet: Peygamberler her bakımdan güvenilir kimselerdir.
Aslâ emânete hıyânet yapmazlar.
3– Sıdk: Peygamberler sözlerinde, islerinde ve her türlü davranıslarında
dogru ve dürüst insanlardır. Aslâ yalan söylemezler.
4– Fetânet: Peygamberler çok akllı ve çok anlayıslı kimselerdir.
Körlük, sagırlık gibi kusûrları bulunan kimselerden ve
kadınlardan Peygamber gelmemisdir.
5– Teblîg: Peygamberler, insanlara bildirip açıkladıklarının
hepsini Allahü teâlâdan gelen vahy ile ögrenmislerdir. Bildirdikleri
emr ve yasakların hiçbiri kendi düsünceleri degildir.
Emr olunan seylerin hepsini bildirmislerdir.
6– Adâlet: Peygamberler hiç zulm ve haksızlık yapmazlar.
Kimsenin hâtırı için adâletden ayrılmazlar.
7– Emnül-azl: Peygamberlikden atılmazlar. Dünyâda ve âhıretde
hep Peygamberdirler.
Yeni din ve ahkâm getiren Peygamberlere Resûl denir. Yeni bir din
getirmeyip, insanları, önceki dîne da’vet eden Peygamberlere
Nebî denir. Peygamberlere îmân etmek, aralarında
hiçbir fark görmiyerek, hepsinin Allahü teâlâ tarafından seçilmis
sâdık, dogru sözlü olduklarına inanmak demekdir. Onlardan
birine inanmıyan kimse, hiçbirine inanmamıs olur.
Peygamberlik, çalısmakla, çok ibâdet yapmakla, açlık ve sıkıntı
çekmekle ele geçmez. Yalnız Allahü teâlânın ihsânı, seçmesi
ile olur. Sayıları belli degildir. Yüzyirmidört binden çok oldukları
meshûrdur. Bunlardan üçyüzonüç veyâ üçyüzonbes adedi
Resûldür. Içlerinden altısı dahâ yüksekdir. Bunlara Ülül’azm
Peygamberler denir. Bunlar: Âdem, Nûh, Ibrâhim, Mûsâ, Îsâ ve
Muhammed Mustafâ aleyhimüsselâmdır. Peygamberlerin otuzüçünün
ismleri meshûrdur. Bunlar: Âdem, Idris, Sît, Nûh, Hûd,
Sâlih, Ibrâhîm, Lût, Ismâ’îl, Ishak, Ya’kûb, Yûsüf, Eyyûb, Suayb,
Mûsâ, Hârûn, Hıdır, Yûsa’ bin Nûn, Ilyâs, Elyesa’, Zülkifl,
Sem’ûn, Ismoil, Yûnüs bin Metâ, Dâvüd, Süleymân, Lokmân,
Zekeriyyâ, Yahyâ, Üzeyir, Îsâ bin Meryem, Zülkarneyn ve
Muhammed “aleyhi ve aleyhimüssalâtü vesselâm”dır.
Bunlardan yalnız yirmisekizinin ismi, Kur’ân-ı kerîmde
bildirilmisdir. Zülkarneyn, Lokmân, Üzeyir ve Hıdırın, Peygamber
olup olmadıklarında ihtilâf vardır. Muhammed Ma’sûm
hazretleri 2.ci cild, 36.cı mektûbda, Hıdır aleyhisselâmın Peygamber
oldugunu bildiren haberin kuvvetli oldugunu yazmakdadır.
182.ci mektûbda, Hıdır aleyhisselâmın insan seklinde görülmesi
ve ba’zı isleri yapması, Onun hayâtda oldugunu göstermez.
Allahü teâlâ, Onun ve birçok Peygamberlerin ve velîlerin
rûhlarının insan seklinde görülmesine izn vermisdir.Onları görmek,
hayâtda olduklarını göstermez, demekdedir.
=> Peygamberimiz MUHAMMED “aleyhisselâm”
=> PEYGAMBERLERE İMAN
=> ESHÂB-I KIRÂM
=> ÂHIRETE INANMAK
