Dünyada bir insan için, anne hakkından daha ehemmiyetli bir hak yoktur. Düşünmeli ki anne, çocuğunu 9 ay karnında taşıyor. Onu kendi kanıyla besliyor. Büyük bir ızdırap, büyük bir heyecanla onu dünyaya getiriyor. Bebek iken, onun için aylarca uykusuz kalıyor. Kendi sütü ile besliyor. Sonra, onun her yaşdaki yaramazlıklarını çekiyor.

Bu zahmetler para ile, menfaat ile olur işler değildir. Bu zahmetlere anne, ancak Allahü teâlânın verdiği şefkat duygusuyla tahammül edebiliyor. Bu büyük zahmet karşısında, çocuğun annesine neler borçlu olduğu meydandadır. Çok zaman çocuk, annesinin hakkını ödeyecek zamanı ve imkânı bulamıyor. Annesine isyankâr olan bir çocuk, artık bir asi, bir eşkıyadan farksız bir insan demektir. Bu çocuğun büyüdükten sonra, annesini dinlememesi, onu üzmesi, ona eziyet etmesi, insanı çileden çıkardığı gibi, Allahü teâlânın gadabını, cezasını kendi üzerine çeker.