Büyüklerden bir zat, ahaliden para toplamak istedi, düşmana karşı tedbir almak, bazı mevkileri tamir ve tahkim için... Halk bu parayı vermedi. o büyük zat, bundan mahzun oldu ve ağladı. Geceleyin, yatsı namazından sonra birdenbire bir adam peydahlandı ve o büyük zatın önüne bir kese içinde iki bin akçe bıraktı ve dedi.

-Bu parayı dilediğiniz işe sarf ediniz!..

Bu meçhul insan, Ebû Amr... O büyük zat parayı kabul ve ona iyi dualar etti.
Sabahleyin o büyük zat, dostlarından ve yakınlarından ibaret bir kalabalık topladı, keseyi meydana çıkardı ve sevinç içinde:

-Biz, dedi; Ebû Amr hakkında çok ümide düştük. dün gece bana, Müslümanların kendilerini düşmana karşı müdafaa etmeleri için iki bin akçe getirdi. Allah iyiliğin karşılığını versin.

Birdenbire Ebu Amr'ın kalabalık içinde doğrulduğu görüldü. Ebû Amr haykırdı:

-Dün gece size verdiğim para anneme aitti. Annem paranın bu işe sarf olunmasına râzı değildir. Lütfen bana iade ediniz ki, ben de kendisine vereyim!..

Büyük zat hemen elini keseye atıp Ebû Amr'a uzattı. Ebû Amr keseyi aldı, uzaklaştı.

Yine akşam, gece, yatsı namazından sonra... O büyük zat odasında bire köşeye çekilmiş düşüncede... Yine Ebû Amr birdenbire peydahlanıyor... Yine elinde aynı kese ve kesenin içinde iki bin akçe... Ebû Amr parayı o büyük zatın önüne koyuyor ve fısıldıyor:

-Parayı getiriyorum ve sizden tek bir şey rica ediyorum: Bu parayı o türlü sarf ediniz ki, ikimizden başka kimse bir şey bilmesin... Onun nereden geldiğini yalnız Allah bilsin...